FiF -New world- rozdział 19

Weszliśmy do niewielkiej sali, w której znów stało metalowe biurko, a przed nim 6 metalowych krzeseł. Spięłam się w sobie, bo dobrze pamiętałam ten ból, jakby tysiąc noży na raz wbijało mi się w ciało, za nic nie chciałam czuć tego drugi raz, lecz poczułam że ktoś dotyka mojej talii, i poskoczyłam, a moja pięść świsnęła w powietrzu.
-Spokojnie.-usłyszałam tuż przy swoim uchu głos Silentio.- Wszytko będzie okej.-musnął swoimi ustami płatek mojego ucha, zadrżałam, cały czas wpatrując się w krzesła. Z moich ust wydobywał się obłoczek pary, przez chwilę delikatna mgiełka tworzyła rozmaite esy-floresy, po czym rozpłynęła się w powietrzu. Lustrowałam wzrokiem pomieszczenie, oprócz krzeseł i biurka nie było tu niczego z wyjątkiem niewielkiego kominka, w którym już chyba nikt od bardzo dawna nie palił. Ściany były zrobione z kamiennych cegieł na których powoli zaczęły się pojawiać drobne żyłki szronu. Usłyszałam kroki, echo odbijało się od zimnych ścian, maiłam wrażenie jakby ktoś walił moją głową o próg. Ciekawe czy mają tu jakąś aspirynę. Z cienie wyłonił się wyłonił się czarnooki mężczyzna... Jego twarz powoli oświetlało delikatne światło, rozjaśniając po kolej różne części jego ciała, zaczynając od czubka głowy, kończąc na czubkach butów... Jego krótkie ciemne włosy odstawały na wszelkie strony i połyskiwały delikatnie w jasnym świetle. Spoglądał spokojnie czarnymi jak węgle oczyma. Wystarczył lekki grymas ust, by na jego policzkach pojawiły się głębokie dołeczki, jego uśmiech musiał być naprawdę rewelacyjny... Patrzył na nas spod długich rzęs.
-Witam. Kapitan Benjamin Beer.-powiedział przyjemnym dla ucha barytonem.-Przepraszam was za nasze oschłe przyjęcie, ale nasz personel jest ostatnio dość niewyżyty. Proszę siadajcie.-wskazał ręką na krzesła.
-Po stoimy, mamy złe doświadczenia z krzesłami.-odparł Fineasz; podziwiam go za jego opanowanie, ja zaczęłabym się drzeć na tego faceta, wyzywać go od najgorszych, a gdybym miała broń to trzeba by było zeskrobywać jego mózg ze ściany.
-Nie, nie, nie ma się czego obawiać, nie są pod napięciem.-odparł spokojnie.
-Postoimy.-wycedziłam przez zaciśnięte zęby. Beer wzruszył ramionami.
-A więc, jak już się pewnie zorientowaliście, jesteście w Sektorze X. Wy mówicie na nas wyrzutki.
-Nie bez powodu.-wcięła się Izabela.
-Masz rację, moja droga, jednak nie wiecie wszystkiego…-
-Doprawdy?-zapytałam ironicznie. Beer otworzył usta, gdy ciężkie drzwi otworzyły się, z hukiem waląc o kamienną ścianę.
-Bunt więźniów!-Ariel stał w progu, kręcone włosy miał rozczochrane, a jego zielone oczy błyszczały niespokojnie. Do pomieszczenia wtoczył się niewielki przedmiot.
-Granat błyskowy!-krzyknęłam.
****************
Przepraszam, że tak krótko ale akcja niedługo się rozkręci. :)