FiF -New world- rozdzial 6

-Możecie powiedzieć temu gorylowi, żeby zabrał mi tą zabawkę sprzed twarzy?-zapytał.

-Może by tak grzeczniej. -warknął Buford kładąc palec na spuście. 

Teraz mogłam się mu dokładniej przyjrzeć, zielone oczy, brązowe, kręcone włosy, wyświechtany płaszcz barwy popiołu. Wygląda na wychudzonego, zauważyłam też, że na lewym ramieniu ma opatrunek przez który przebijała czerwona plama krwi.

-Jak się nazywasz?-zapytałam.

-Ariel. Ariel Segal.-odpowiedział.

-Co tu robisz?-kontynuowałam.

-Przepraszam, że przerywam tę bardzo ciekawą kowersację, ale zostało 30 minut do zmierzchu. -odezwał się Baljeet.

-Dobra spadamy. -oznajmiłam.

-A co z nim?- Buford wskazał pistoletem na Ariela.

-A co ma być, zabieramy go ze sobą. -odpowiedziałam.- Izabelo weźmiesz go?-Fineasz spojrzał na mnie oburzony, westchnęłam. -Dobra, ja go wezmę.

-Go ma imię. -wtrącił Ariel.

-Nie marudź i ładuj zad na siedzenie. -odparłam.- I łapy trzymaj przy sobie, bo skończysz podróż ciągnięty za motorem.- dodałam odpalając silnik.

*** *** *** *** *** *** *** *** *** 

Szłam ulicą, kierowałam się do opuszczonej części tuneli. Tam mieszkał Szczur, koleś jest najlepiej poinformowaną osobą w sektorze. Wie więcej niż porucznik Sparks. Przez głowę przemknąl mi obraz oczu Ariela, jeszcze nigdy takich nie widziałam. Okolica zaczęła się zmieniać, już nie było tak czysto, ze ścian wystawały przewody elektryczne, z których co jakiś czas tliły się iskry.

-Szczur? Szczur jesteś tu?-zapytałam ciemność, rozglądając się na wszystkie strony.

-Zależy kto pyta.-usłyszałam tuż obok mojego lewego ucha.

 Z ciemności wyszedł się chłopak, wygląda na 14, ale ma nieco ponad 17; to przez ten jego wzrost, ogólnie wyglądem też przypomina gryzonia. Lekko wystające jedynki, włosy nie określonego koloru, małe rozbiegane oczka, brakuje mu jeszcze tylko łysego ogona i wąsików.

-Przestałbyś się wydurniać, do rzeczy.-wyjęłam z torby pełen magazynek i rzuciłam w jego stronę.-Co wiesz o niejakim Arielu Segalu.

-Nie kojarzę człowieka. - odpowiedział obracając w dłoniach komplet naboi. Skrzywiłam się, pogrzebałam chwilę w torbie i wyciągnęłam flarę, ona też wylądowała w jego dłoniach.-Bardzo miło robi się z tobą interesy. -uśmiechnął się ukazując żółte zęby. -Ech..Segal, Segal... -szukał w pamięci, a ja patrzyłam na niego wyczekująco.-Właściwie to nie  można powiedzieć o nim za dużo, nikt nie ma pojęcia co się stało z jego rodzicami, wiem tylko, że przez jakiś czas żył na własna rękę między jednym sektorem, a drugim, musi być z niego twarda sztuka, skoro jeszcze żyje.

-I co, koniec?-zapytałam oburzona.

-A czegoś tys się spodziewała, pełnego życiorysu?-odpowiedział.

-Tyle to ja bym się dowiedziała od Sparksa!-zaczęłam się drzeć.

-Takie życie. -rzucił i już go nie było.

Chciałam go już wyzwać paroma dobrze określającymi jego osobę epitetami, ale obiecałam sobie, że nie będę tracić cierpliwości z byle powodu, więc tylko policzyłam do dziesięciu, po czym odwróciłam się na pięcie i ruszyłam do Sali treningowej.

Wyszłam właśnie z szatni przebrana w strój treningowy. Szłam w stronę wejścia na salę, już miałam nacisnąć klamkę, ale przez przeszklone drzwi zobaczyłam jak Fineasz i Izabela toczą walkę na kije. Flynn był wyraźnie rozkojarzony, właściwie to mu się nie dziwię. Izabela byłą ubrana czarne spodnie i czarny podkoszulek odsłaniający brzuch, włosy miała związane z tyłu w coś co pewnie kiedyś było kokiem, ale teraz większość czarnych kosmyków postanowiła żyć własnym życiem i kompletnie nie trzymały się konstrukcji. Fineasz był zdekoncentrowany; w ogóle nie zadawał ciosów tylko parował uderzenia; chwila nie uwagi i Izabela rąbnęła go kijem w lewy bok. Chłopak sykną z bólu, wypuścił kij z dłoni, po czym padł na matę trzymając się za bolące miejsce.

-Fineasz! Fineasz nic ci nie jest?-przestraszyła się Izabela klękając obok rudego.

 Nic nie mówił, a potem znienacka rzucił się na dziewczynę i śmiejąc się powalił ją na matę. Turlali się przez chwilę tam i z powrotem siłując się, jednak Flynn okazał się silniejszy i znów leżał na szatynce przygważdżając ją swoim ciałem do podłogi; chyba dopiero teraz oboje zorientowali się w jakiej są pozycji, bo Fineasz zrobił się czerwony jak jego włosy, a dziewczyna odwróciła wzrok, zanim ich spojrzenia znów się spotkały.

-Ładnie to tak podglądać?-usłyszałam za plecami.

**********************************

I troche wiecej Finbelli na koniec. ;)

A tu moj rysunek Izabeli:

 

Mam nadzieje ze sie wam spodoba. ;)