FiF -New world- rozdzial 4

Otworzyłam oczy, przez chwilę wpatrując się w ciemność, po czym znów je zamknęłam; nigdy nie lubiłam wcześnie wstawać. Wiedziałam, że za chwilę tata zawoła mnie na śniadanie. W przeciwieństwie do mnie i mamy wstawał bladym świtem, jeżeli tak to można nazwać, chociaż ma to swoje plusy, wiecie posiłek podany do stołu. Zwlekłam się z wyrka i przeczesawszy palcami swoje krótkie sterczące na wszystkie strony włosy, ruszyłam w piżamie do kuchni, gdzie czułam już zapach naleśników. Mężczyzna o kasztanowych włosach stał do mnie tyłem i nalewał na patelnię kolejną porcję ciasta, które natychmiast zaczęło skwierczeć.
-Cześć tato. -przywitałam się ziewając po czym usiadłam przy stole.
-Hej skarbie. -powiedział jednocześnie przerzucając ciasto na drugą stronę. -Jak ci się spało?- zapytał jak zwykle.
-Nie najgorzej. -oparłam głowę o blat stołu. O tej porze nie można było przeprowadzić ze mną dłuższej konwersacji. Po chwili, ktoś szurając odsunąl krzesło i ziewając klapnąl na siedzenie.
-Cześć, mamo. -powiedziałam nie podnosząc głowy. W odpowiedzi mruknęła; z nią rano rozmawiało się jeszcze gorzej.
-Śniadanie dla moich dziewczyn. -oznajmił tata stawiają przede mną talerz z parującymi naleśnikami.-Proszę skarbie. -powiedział i stawiając talerz, pocałował mamę prosto w usta. Ona natychmiast się obudziła i odwzjemniła pocałunek.
Patrzyłam na tą scenę z obojętną mną, kręcąc głową. Gdybym ja traciła czas na miłość i inne głupoty, dawno już by mnie coś zeżarło; po prostu nie widzę sensu w tych zakochanych parach, trzymaniu się za ręce, całowaniu, przytulaniu i tym podobnych niepotrzebnych gestach. Pochyliłam się nad talerzem i zaczęłam pałaszować. Cały czas przeżuwając odsunęłam z impetem krzesło, w biegu wstawiłam talerz do otwartej zmywarki i pognałam do łazienki. Wzięłam najszybszy na świecie prysznic, ubrałam się, wypadłam z łazienki, pognałam do swojego pokoju, porwałam z podłogi plecak, również w biegu.
-Paaaa! Nie wiem kiedy wrócę. Kocham was! -krzyknęłam na odchodne.
-Tylko nie wysadź niczego, bo będziesz miała szlaban!-krzyknęła za mną mama.
-Dobra!!-wrzasnęłam i zatrzasnęłam drzwi, już biegłam w stronę domu Baljeeta, mijając ludzi ubranych w mundury. Sama miałam na sobie podobny. Były to czarne, obcisłe spodnie  czarna koszula z krótkim lub długim rękawem w zależności od temperatury, szara, lekka kamizelka do tego ciężkie buty o ciemniejszym odcieniu szarości na wzór martensów lub glanów; jak takim kopniesz to co najmniej trzy żebra idą w kawałki, nie chcecie wiedzieć skąd to wiem. Do tego Fineasz i Ferb dodali kilka ulepszeń, za dużo by opowiadać. Weszłam tylnymi drzwiami do pomieszczenia, które miało być garażem, ale przerobiliśmy to na naszą bazę, czy coś takiego.Weszłam bez pukania. Rozejrzałam się po pomieszczeniu, cały czas nie mogę się przyzwyczaić, że jest takie duże, Ferb świetnie umie zagospodarować przestrzeń. W kącie stały nasze motory, zaraz obok 5-metrowy stół na którym Fineasz z Ferbem tworzyli swoje wynalazki, potem wielki komputer, blat, który pokazywał obraz powierzchni w trójwymiarze, ściana z bronią, fiolki, probówki do analiz i doświadczeń, kolejna ściana na której wisiała broń, regał z książkami i nie skończonymi mapami oraz szkicami itd. . Na samym środku pomieszczenia mieścił się wielki stół z sześcioma krzesłami, pięć z nich było zajętych.
Fineasz gadał z Izabelą, patrząc na nią jakoś tak inaczej, nie potrafię tego opisać, jakby z większym błyskiem w oku, Baljeet grał z Ferbem w szachy, a Buford odbijał piłeczkę pingpongową na sznurku.
-Siemka. -powiedziałam siadając na wolnym krześle.
-Cześć. -odpowiedzieli razem.
-Żadnych wieści od Silentio?-zapytałam.
Może słowo wyjaśnienia. Silentio to nasz kolega, zwiadowca. Wysłali go na rekonwalescencje. Ferb pokręcił przecząco głową. Już miałam coś powiedzieć, gdy ekran komputera rozbłysła srebrzystym światłem.
-Wzywam oddział północno-wschodni. - Na ekranie pojawił się siwowłosy mężczyzna z kilkudniowym zarostem i jedną brwią.-Zgłoście się.
-Oddział w gotowości bojowej. - Natychmiast odpowiedział Fineasz i nasza szóstka stanęła na baczność przed urządzeniem.
-Z odczytów wynika, że przekaźnik na południu zarejestrował bardzo silne skoki energii, sprawdźcie to. -oznajmił major Monogram.
-Tak jest panie majorze. -odpowiedziała Izabela salutując.
-Wysyłam współrzędne. - powiedział Monogram po czym ekran komputera zgasł, a z miejsca gdzie powinna być stacja dyskietek, wyłonił się przeźroczysty, niewielki kawałek błękitno-granatowego tworzywa, przypominającego plastik. Natychmiast wzięłam czytnik i  wsunęłam go do czytnika. Trójwymiarowa mapa pojawiła się niemal natychmiast, unosząc się na blatem. Spojrzałam na mapę, a potem na przyjaciół.
-No to rozgrzewamy motory. -Uśmiechnęłam się.

************************************
Wreszcie cos zaczyna sie dziac co nie? ;)
No i to ten fanart o ktorym mowilam wczesniej;

 

Super nie? ;D