FiF -New world- rozdzial 10

Jedna z bestii wpatrywała się w nas przez kilka sekund po czym zaczęła warczeć do innych, jej pysk poruszał się bardzo szybko i za każdym razem kapały z niego ogromne ilości brudno-szarej śliny; urządziły sobie cholera pogawędkę, którego z nas pierwszego zeżreć.

-Formować szyk.- powiedziałam.

Ustawiliśmy się tak jak to ćwiczyliśmy setki razy. Zauważyłam, że Fineasz chwycił Izabelę za rękę... Zaraz, a gdzie jest ten idiota Ariel? Rozejrzałam się i nie wierzyłam własnym oczom: Ariel jak gdyby nigdy nic, wyszedł sobie elegancko na środek, po czym wyjął ze swojego płaszcza jakieś opasłe tomisko i zaczął czytać. Zauważyły go; jeden z nich rykną ogłuszająco. Ariel spojrzał na niego uważnie, po czym przewrócił kilka kartek i powiedział:

-Veniunt in tempore moriamini. Erat autem hora mortis.- podniósł wzrok znad książki, po czym wykonał taki gest jakby chciał podrzucić stronnice do góry, i zobaczyłam wszystko w zwolnionym tempie, jak z książki wyleciało osiem kawałków metalu, wykutych na kształt zaostrzonych plusów albo krzyży, w każdym razie otworzyły się uwalniając ostrza, a Ariel jednym szybkim ruchem odrzucił w bok księgę, po czym chwycił dwa, które były najbliżej i cisnął w stwora, który właśnie leciał w powietrzu wprost na chłopaka; pociski trafiły prosto w oba oczodoły, mutant padł na ziemię w przedśmiertnych drgawkach, po chwili drugi też już leżał martwy, ale trzeci nie był już tak głupi, rzucił się na Ariela od tyłu powalając go na ziemię. Obaj przetoczyli się wzbijając tumany kurzu, potwór ryczał ogłuszająco, a my cały czas patrzyliśmy na tę scenę z szeroko otwartymi oczyma. Nagle rozlegl sie pisk, a mutant zataczył się z nożem w piersi; kątem oka zobaczyłam jak czwarty biegnie ku mnie, a z jego paszczy kapie ślina, wiec wycelowałam i nacisnęłam spust, ale bestia odskoczyła w bok, chybiłam, a ona była coraz bliżej, ogarnęła mnie panika, próbowałam strzelić drugi raz, lecz broń się zacięła, a przez głowę przeleciało mi wspomnienie wściekle zielonych oczu Ariela... więc to tak zginę? Najwyraźniej. 

Mutant skoczył, próbowałam się bronić, trzymać jego pysk jak najdalej od mojej szyi, stwor rył pazurami ziemię, i wtedy poczułam jak moje lewe ramie przeszywa ból, nie miałam już siły, lecz nagle czyjeś ręce objęły łeb potwora i jednym szybkim ruchem skręciły mu kark.

-Skup się! - warknął Ariel, pomagając mi wstać. Patrzyłam na niego oniemiała. Został jeszcze piąty, ktory właśnie zaczął się wycofywać, a chłopak uniósł pistolet i strzelił, i mutant padł na ziemię martwy.

*************************

Troche krotki co? ;/
A tu obiecany portrecik Alice: