FiF -New world- rozdział 22

Staliśmy na sporej skalnej półce, pod nami rozciągał się widok zapierający dech w piersiach. U podnóża Sieci ciągnął się gęsty las. Nie było widać końca, gdzie nie spojrzałam każdy skrawek ziemi pokrywały ciemno zielone drzewa, choć z tej wysokości wyglądały jak malutkie miotełki, przypomnę tylko, że te drzewa mają około 150 metrów wysokości, czubki najwyższych muskały podstawy śnieżnobiałych chmur.
-Piękny widok, co?-wyszeptał Ariel wprost do mojego ucha.
-Bez wątpienia.-westchnęłam, z moich ust unosiła się para. Zadrżałam.
-Chcesz mój płaszcz?-zapytał ponownie.
-A co z ciebie nagle taki Romeo się zrobił.-odsunęłam się od niego na bezpieczną odległość.
-Chciałem być uprzejmy.-wzruszył ramionami.
-Ej gołąbeczki!-Buford stanął między mną, a Arielem.
-…Wal się Buford.-warknęłam, patrząc na niego spode łba, od kiedy to ja reaguje na zaczepki  Van Storma? I jeszcze gadam sama do siebie.
-Cię chyba pogięło kręcony.-prychnął Buford  pchając palcem wskazującym w pierś Ariela.-Że niby mamy zejść na sam dół?
-Taki jest plan. A potem…-
-Chyba ten płaszcz cię trochę przegrzewa, pacnij się w ten swój kręcony łeb.- przerwał mu, Ariel popatrzył na Buforda z góry, był od niego o głowę wyższy.
-Dobra to zabieraj swój tłusty zad i wracaj  z powrotem do Sieci do swoich krewnych mutantów, albo daj mi dokończyć.- powiedział mrużąc groźnie zielone oczy.
-Szanse, że zejdziemy i nic nam się nie stanie wynoszą około 45 %-powiedział spokojnym głosem Ferb patrząc na stromą ścianę. Fineasz obejmował Izabelę, a ta składała jego szyi delikatne pocałunki, na co na ustach rudego pojawiał się cielęcy uśmiech. Ci to mają lajtowe życie, wystarczy im tylko to, że mają siebie nawzajem, nie martwią się o to że czeka ich śmiertelnie niebezpieczne zejście. Westchnęłam. Ariel wyciągnął z kieszeni płaszcza gwizdek i dmuchną w niego, lecz ten nie wydał żadnego dźwięku. Przez chwilę nic się nie działo, nagle jakiś szary kształt migną w powietrzu i wylądował na ramionach Ariela.
-O matko, jaka małpa!-krzyknął Buford odsuwając się na kilka kroków.
-Pozwólcie, że przedstawię, to jest Radar.-wskazał na…to coś.
-O Jezu, ona gada!-krzyknął ponownie Buford. Parsknęłam śmiechem.
-Żart na twoim poziomie, Van Storm.-  brązowowłosy popatrzył na niego z niesmakiem. Radar był czymś między psem, a może…małpą? Pysk, raczej przypominał psi, był szpiczasty i maił krótkie wąsiki, drobny czarny nosek. Sporej wielkości szpiczaste uszy poruszały się na wszystkie strony, chyba już wiem dlaczego się tak nazywa. Brązowe oczka rozglądały się inteligentnie na wszystkie strony. Jednak cała reszta raczej była małpia, futerko miał ciemnoszare i połyskliwe, łapy przypominały dłonie i do tego miał jeszcze bardzo długi ogon w szaro-czarne paski, wspominałam, że był ubrany w jasnoszary kombinezonik?
-Radar to mój kumpel, pomoże nam bezpiecznie zejść.-zwierzak jakby potwierdzając to wydał z siebie coś miedzy gwizdem, a mruczeniem i wtulił się w Arielowy policzek.
-Niby jak?-zapytał Buf patrząc sceptycznie na Radara, zauważyłam, że futerkowy przybrał taką samą mimikę i patrzył na Van Storma równie sceptycznie, a może nawet bardziej. Wykrzywiłam usta w uśmiechu, gdy zwierzak to spostrzegł i jego uszy zaczęły się obracać w zawrotnym tempie, przeskoczył z ramienia Ariela na moje i zaczął obwąchiwać moje włosy, spojrzał na Ariela potem na mnie i znów na Ariela po czym poruszał porozumiewawczo brwiami patrząc na Ariela, po czym wydał z siebie znów coś między gwizdem a mruczeniem , owinął swój długi ogon wokół mojej szyi i wtulił się w mój policzek.
-Lubi cię.-zdziwił się Ariel.-Nigdy nie siedzi na innych ramionach poza moimi.
-No super ,ja też was lubię ale może już zaczniemy schodzić?-powiedział Buford.-Ej Fin, Izka, możecie się odkleić?-zawołał do pary, Fineasz właśnie przypierał Izabelę do kamiennej ściany, a ona wplątywał swoje palce w jego  rude kosmyki, co jakiś czas było słychać charakterystyczne cmokanie.
-Nie no ja to jednak się chyba porzygam.- powiedziałam przykładając dłoń do ust.
-Ja też.-Buf był cały zielony na twarzy, natomiast Radar przyglądał się uważnie.
-Ekhem..Radar mógłbyś?-zapytał uprzejmie Ariel. Zwierzak radośnie zagwizdał, zeskoczył z moich ramion, podbiegł szybko przebierając łapami do krawędzi urwiska i znieruchomiał, a jego uszy poruszały się w zawrotnym tempie, a koniuszek długiego ogona drgał co jakiś czas, nagle poskoczył, zagwizdał, podniósł jedną z przednich łap i znieruchomiał jego uszy wskazywały jedną z wystających skałek.
-Zwariowałam, słucham się jakiejś pieso-małpy.-westchnęłam, coś pacnęło mnie po policzku.
-Szarawy Pies Człekokształtny.-zwierzak patrzył na mnie z wyrzutem.
-Wybacz, może jednak będę do ciebie mówiła Radar?-Szarawy Pies Człekokształtny kiwną z aprobatą głową.
********************************
No cóż, nie chciałabym przerywać fascynacji NŻA moją nudną pisaniną ale skoro opko ma się ku końcowi to może zacznę szybciej wstawiać kolejne chaptery. :)
Co się tyczy zaznaczonego fragmentu, to czekam na waszą opinię, bo mam wrażenie że znowu wyszło mi nienaturalnie. ;/
Acha, pod poprzednim moim wpisem pojawiło się pytanie kiedy wstawię kolejny rozdział The Seer, więc odpowiadam: już w piątek. ;)