Fineasz i Ferb - New world - Rozdział 1

No dobra, czas się może przedstawić nazywam się Alice. Alice Blackburn. Kiedy reaktor został przeciążony miałam 7 lat. Z powierzchni pamiętam tylko, że przeprowadziliśmy się  do nowego miasta nie pamiętam nazwy, coś na ,,D” chyba, właśnie się urządziliśmy i ruszyliśmy na spacer po okolicy, było tak spokojnie, niedaleko słychać było śmiechy dzieci i radosne szczekanie psów, nagle zabrzęczała komórka taty musicie wiedzieć, że tata pomagał w tworzeni tego eksperymentu, tylko, że wziął urlop na czas przeprowadzki, gdy odczytał wiadomość zrobił się biały jak kreda. Potem mam tylko jakieś przebłyski tatę krzyczącego coś do ludzi, mamę, która szybko pakowała najpotrzebniejsze rzeczy do walizek i ludzie, mnóstwo ludzi wchodzących do schronu.
Od tego dnia minął szmat czasu dokładnie rzecz biorąc 7 lat. Przez te wszystkie lata zdążyłam się już przyzwyczaić, że nie widzę nad swoją głową słońca. Pod ziemią została wykopana sieć tuneli, które umożliwiają się nam przemieszczanie, tylko nie myślcie, że to są jakieś zatęchłe, ciasne kanały, na szerokość mogłyby się tam zmieścić chyba 4 samochody osobowe, są podświetlone i wentylowane.
 Co jakiś czas jest sprawdzany stan skażenia powietrza, na powierzchnie wychodzimy w maskach tlenowych i tylko w dzień inaczej to pewna śmierć. Po zmroku ze swoich jam wychodzą mutanty, są to zazwyczaj człekokształtne stwory o brudno szarawej barwie skóry ociekającej śluzem, paszcza jest pełna zębów ostrych jak żyletki, a łapy są uzbrojone w zakrzywione pazury, najgorsze jest w nich to, że nie mają oczu w miejscu gdzie powinny być jest tylko cienka warstwa przeźroczystej skóry, są też diabelnie szybkie i zawsze głodne. Jak się już pewnie domyśliliście najłatwiej je zabić celując w ,,oczy” lub strzelając w nie wiązką światła słonecznego to je pali na węgiel. Zapomniałabym, poruszają się i polują dzięki wyczuwaniu cząsteczek ciepła ciała, jak węże.
Każdego dnia 15 minut przed zmrokiem bramy zostają zamykane na 5 spustów, żelazną kratę i do tego jeszcze mamy wyznaczonych uzbrojonych po zęby strażników. Milusio prawda? To są ogólne informacje potrzebne do tego, żebyście mieli ogólny zarys nowego świata. Tutaj każdego dnia walczymy o przetrwanie ja, moja rodzina i przyjaciele, a właśnie przyjaciele.
Poznałam ich zaraz po katastrofie, siedziałam zapłakana w ciemnym kącie. Gdy nagle pojawiła się przy mnie czarnowłosa dziewczynka ubrana w różową sukienkę, a na czubku głowy miała tegoż samego koloru kokardę, patrzyła chwilę na mnie, po czym usiadła obok mnie.
- Czemu płaczesz?- zapytała patrzą na mnie granatowymi oczyma.
-Nie płaczę. - odpowiedziałam szybko ocierając łzy z policzków. Po chwili dodałam. - Tylko…
-Tylko oczy Ci się pocą. - dokończyła z mnie z uśmiechem, a ja spojrzałam na nią zdziwiona.
Przez chwilę milczałyśmy patrząc na krzątających się ludzi.
- Jestem Izabela. Izabela Garcia- Shapiro.- przerwała ciszę i wyciągnęła w moja stronę dłoń.
Patrzyłam na nią przez chwilę zdziwiona, a potem na moich ustach pojawił się szeroki uśmiech, uścisnęłam jej dłoń.
 -Alice Blackburn- czarnowłosa wpatrywała się we mnie uważnie, po czym na jej twarzy znów wykwitł ten sam uśmiech.
- Chodź, co będziesz tutaj sama siedziała, zaprowadzę cię do moich przyjaciół. - i nie czekając na moją odpowiedź, pociągnęła mnie w stronę 4 chłopaków.- Cześć Fineasz, co dzis robisz? - zapytała  Izabela chłopca o czerwonej czuprynie i trójkątnej twarzy, ubranego w dżinsowe szorty i koszulkę pomarańczowo-białe paski.
Tak poznałam moich przyjaciół na dobre i złe: Fineasza Flynna, Izabelę Garcia-Shapiro, Ferba Fletchera, Buforda VanStorma i Balgeeta Raia. Możemy liczyć na siebie o każdej porze dnia i nocy, razem jesteśmy niepokonani. Musimy tacy być, inni do naszej pracy się nie nadają.

*************************
Mam nadzieje, ze nie macie mi za zle, ze dodalam nowa bohaterke? Jakos nie moglam dopasowac nikogo z naszej slynnej paczki, wiec wymyslilam kogos nowego. ;)